25 Φεβ 2015

ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ, ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥ ΤΙΓΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ!...

(Φωτο-σχέδιο Υιώτας, 2015)


ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΗΝ ΓΗ 
ΤΟΥ ΤΙΓΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ
(
Γράμμα σ' ένα μισθωτό στρατιώτη, στο Ιράκ, βραβείο Πειραϊκού Συνδέσμου)

Με τα χείλη διψασμένα, όπως τη Γη που πατάς
και φλογισμένη την σκιά σου ανέχεται
-τη γη του Τίγρη και του Ευφράτη όπου πλημμύρες εγκυμονεί
και ποτέ δεν σε δέχεται,

έρημος άκαρπη η δική μου αγκαλιά τώρα μένει
και σε προσμένει.

Με τα χέρια ανοιγμένα σαν σε σταυρό αθώρητο,
θωρώ έναν ήλιο καυτό, ανελέητο,
έναν ήλιο ασυγχώρητο,
να σφυροκοπάει τις άνυδρες μέρες μου
και να σε λιώνει στις πνιγηρές νύχτες,
όπου οι σκέψεις γυρνούν ακατάπαυστα, ωσάν τρελοί ανεμοδείχτες.

Στο λίγο θρόισμα του βοριά, την πόρτα τρέχω ν' ανοίξω,
στο κάθε σύννεφο του νοτιά αμίλητη τους λυγμούς μου θα πνίξω.
Κι ενώ πεθαίνω στο βάρος του χωρισμού, και 
λίγο ανασταίνομαι
στο μακρινό της φωνής σου άκουσμα 
"... κάνε κουράγιο, έρχομαι..."

για σε, που συνεστιάζεσαι με τον Θάνατο,
συνομιλείς με το Θάνατο,
που λες κλείνεις τα μάτια και με ονειρεύεσαι, 
ξεγελώντας τον Θάνατο,

εγώ, που αρνούμαι ν' ακούσω πως, δήθεν, ερωτοτροπείς με τον Θάνατο,
πες μου, 
πώς θα κοιτάξω τα μάτια σου π' ολημερίς εκείνος ταλάνιζε;
πώς θ' αγκαλιάζω το σώμα σου που μόνο εκείνος αγκάλιαζε;

Πώς θα διώξω τις εικόνες φρίκης από του νου σου τα βάθη;

Στις πτυχές της καρδιάς σου, πως θα σβήσω τα λάθη;

Πώς θα δέσω το είναι μου με σένα που έμεινες πίσω;
Πώς, όταν βρίσκεσαι πλάι μου, ήδη νεκρός, θα σε θρηνήσω;

Κι ας αλώβητος γύρισες, 
του Τίγρη τ' άγριο μάτι
με τα φαντάσματα του εύφορου, του ματωμένου Ευφράτη,
θα στοιχειώνουν τη μνήμη μας, 
θα ρουφούν την ψυχή μας,
θα κυοφορούν την Εκδίκηση στη σαθρή ύπαρξη μας...

Πες μου, πως διορθώνεται λογική ισοπεδωμένη
αφού η Πίστη αλλαξοπίστησε και μόνο ο Πόλεμος μένει;

Μα κι αν θάρθεις ζωντανός-νεκρός, μη τρομάξεις, καρδιά μου!

Κοιμητήρι απάνεμο θα σε δεχτεί η αγκαλιά μου.

(Φωτο-σχέδιο Γιώτας, 2015)

**********************************
                                                     ****************************************************

Φίλες και Φίλοι μου,
φορτωμένη κρύο... μέχρι τους βρόγχους...... σας στέλνω την αγάπη μου με δυο σχέδια κι ένα ακόμη επίκαιρο ποίημά μου...
Υιώτα


18 σχόλια:

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

...Παρούσα και άλαλη!...
Αυτό δεν είναι ποίημα!
Είναι "κάτι" πολύ ανώτερο!
Δεν είμαι ρομπότ... να προσέχετε!
Φιλιά και σιγή.

magda είπε...

Τι συγκινητικό ποίημα αγαπημένη μου Υιώτα!!!
Πόσο όμορφα και ζωντανά γράφεις!!!
Και οι πολύχρωμοι πίνακες σου, χρωμάτισαν τα συναισθήματα που ένοιωσα από το ποίημα σου!
Προσοχή μεγάλη από το κρύο.
Χαιρετισμούς πολλούς και φιλιά σε όλους σας, να είστε πάντα καλά!

magda είπε...

Παρέλειψα να σε συγχαρώ για το βραβείου του Πειραϊκού Συνδέσμου!
Μας γεμίζεις καμάρι!!!
Φιλιά

magda είπε...

http://www.infokids.gr/2015/02/to-diigima-me-tis-eksi-lekseis-to-stoixi/

Δες αυτό Υιώτα μου, θα σου αρέσει πιστεύω.

Φιλιά

Frezia είπε...

Την στιγμή που διαβάζω το ποιήμα σου
η τηλεόραση δείχνει τους τζιχαντηστές
να καταστρέφουν θυσαυρούς τέχνης στο μουσείο του Ιρακ και θλίβομαι αφάνταστα.
Το ποιήμα σου και οι ζωγραφιές με συνεπήραν!!!
Σε φιλώ και σ'αγαπώ!

pylaros είπε...

Το Ποίημα σου στην γη της Μεσοποταμίας μια αντανακλα μια σύγχρονη τραγωδία, έως πότε;

Ας ευχυθούμε να είναι κοντος ο δρόμος τη Ερήνης.
εκεί όπου το αίμα ρέει κάθε μέρα κα μετά σου λενε ότι ζούμε σε μα πολιτισμένη κοινωνία.

Οι φωτογραφίες σου εντυπωσιακές μου άρεσαν τόσο!!


περαστικά σου, σου εύχομαι από του καιρού τα καπρίτσια πάγους κρύωμα κλπ

χαιρετισμούς Δημήτρη

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου!

ακόμη ταλαιπωρούμαι με ελαφρά βροχικά!!!!!!!!! και σκέψου, ΔΕΝ βγαίνω έξω, μα ΠΩΣ, κι εγώ δεν ξέρω... Ο Δημήτρης, ευτυχώς πολύ ελαφρύτερα από μένα...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την "γρήγορη επίσκεψή σου"!!! Για μένα είναι Αγάπη.
Φιλιά
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Μάγδα μου,
Ήδη
με γονάτισε το... κρύο!
Ευχαριστώ θερμά για την αγάπη σου.
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

...όσο για το ..."βραβείο"
.....

Μάγδα μου,
η συμμετοχή εργασίας μου σε αξιόλογους φορείς,
ήταν ο μόνος τρόπος να "δείχνω ότι υπάρχω..."

Σε ευχαριστώ πολύ,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Μάγδα μου,

http://www.infokids.gr/2015/02/to-diigima-me-tis-eksi-lekseis-to-stoixi/

προσπάθησα δυο φορές
και δεν ξέρω γιατί ΔΕΝ δέχεται
τα στοιχεία
που τους δίνω!
Αν είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω, ας μου γράψουν στο

yiotas@optonline.net

Ευχαριστώ που με σκέπτεσαι,

Φιλιά πολλά, (με ...αντιβίωση...)

Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Φρέζια μου.

Γλυκό μου λουλούδι.

Να σκεφτείς, το είχα στείλει στο διαγωνισμό του Πειραϊκού Συνδέσμου, (στον Πειραιά, φυσικά) κάμποσα χρόνια πριν, όταν ήταν Πρόεδρος μία Ιατρός, ονόματι κ. Μπούτου!
Μου είχε γράψει ιδιοχείρως...
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει...

Ευχαριστώ καλή μου.
Δεν βγήκα, με τον καιρό, καταλαβαίνεις...

Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

" ... ο δρόμος τη Ερήνης.
εκεί όπου το αίμα ρέει κάθε μέρα κα μετά σου λενε ότι ζούμε σε μα πολιτισμένη κοινωνία.

Οι φωτογραφίες σου εντυπωσιακές μου άρεσαν τόσο!! ΓΠ "

Γαβρίλη μου,
...άκουσες ότι ...άρχισαν να εμφανίζονται κι εδώ!!!!!!!!
στην απέραντη δική μας ζούγκλα;;;;;

Ο γεραμπής να βάλει το χέρι Του!

Ευχαριστώ για το σχόλιο σου όσον αφορά τις αυτοσχέδιες φωτογραφίες μου...
Είναι τα δημιουργήματα της αναγκαστικής... απομάκρυνσης!

Δεν βλέπεις κανέναν, από δω,
και η οδήγηση είναι πρόβλημα για τον Δημήτρη.

Χάρηκα που ακούγεσαι με δικά σου δημιουργήματα...

Να είσαι καλά, Φίλε μου,
Υιώτα

Κυκλαμίνα είπε...

"Για μένα είναι Αγάπη."

Έτσι, ακριβώς,Γιώτα μου!
Καταλαβαινόμαστε πια, δεν χρειάζονται περισσότερα!
Τα "Εύγε" μου σε σένα, είναι η σημαία μου, γι' αυτό και δεν τα γράφω, πια!
Εννοούνται, εννοείται!
Χειμώνας είναι, θα περάσει!
Υπομονή!
Κουβερτούλα κι αγκαλίτσες!
Κι ένα χαρτάκι και μολυβάκι,εκεί κοντά,για τις εμπνεύσεις,ότιπρέπει!
Φιλιά σε όλους σας καιπεραστικά!

Αστοριανή είπε...

...και σας αγαπώ!

Υιώτα

Paraskevi Lamprini M. είπε...

καμάρι μου, και νόμισα ότι έχασα μόνον μία ανάρτησή σου... αλλά έχασα πολλες!!! χαχα...
δεν πειράζει... κάλλιο αργα...
Περαστικά πολλά, και γρήγορα να λιώσει το χιονι...
το ποιημα... άψογο!!!!!!... (ειδικά το τέλος... μου άρεεσε πολύ!!! )
έτσι γράφουν οι άνθρωποι με ταλέντο...
και οι φωτο σου πολύ ενδιαφέρουσες... μπραβο!!!!... Πώς τα καταφέρνεις!! μακια!!! <3

και χαιρετίσματα και παλι!!!

Αστοριανή είπε...

Λαμπρίτσα μου!!!
Γλυκιά μου εσύ!

Χάρηκα που ό,τι φτιάχνω σου αρέσει.
Αυτό είναι που μας ενθαρρύνει, η αγάπη των Φίλων μας...

Να είστε καλά, Φίλη μου,
και με υγεία.
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Αγαπητή Γιώτα,

Μου αρέσει το σημερινό ποίημά σου: Δυο νεκροί στη γη του Τίγρη και του Ευφράτη.
.."έρημος, άκαρπη η δική μου αγκαλιά τώρα μένει και σε προσμένει"
... "να σε λιώνει στις πνιγηρές νύχτες
όπου οι σκέψεις γυρνούν ακατάπαυστα σαν τρελοί ανεμοδείκτες"
"..και ενώ πεθαίνω στο βάρος του χωρισμού και λίγο ανασταίνομαι
στο μακρυνό της φωνής σου άκουσμα... κάνε κουράγιο, έρχομαι",
"Μα και νάρθεις ζωντανός - νεκρός, μη τρομάξεις καρδιά μου
Κοιμητήρι απάνεμο θα σε δεχτεί η αγκαλία μου".

Δείχνει ερωτικό ηφαίστειο που δεν βρήκε τη ρωγμή να βγει στην επιφάνεια.

Και κάτι άλλο:
Αν θέλεις να αλλάξεις το κόσμο γύρω σου και να τον κάνεις της αρεσκείας σου,
πρέπει πρώτα να αλλάξεις εσύ και να τον αποδεχτείς όπως είναι.

Εμείς οι γεροντότεροι πρέπει να δίνουμε συμβουλές σε σας τους νεώτερους

Λυκογιάννης

Αστοριανή είπε...

Αξιότιμε κ. Λυκογιάννη,

Ευχαριστώ για την άποψη σας και το χρόνο που διαθέσατε.

Νομίζω ότι μια ακόμη επανάληψη, θα δώσει καθαρότερα τον εφιαλτικό πόνο της γυναίκας που περιμένει τον καλό της να επιστρέψει τουλάχιστον αρτιμελής...
Ήδη γνωρίζει ότι η ψυχολογία αυτών που υπηρετούν είναι "ισοπεδωμένη" ... γιαυτό τον ονομάζει "ζωντανό-νεκρό" ... κι ότι η αγκαλιά της γυναίκας αυτής, θα μοιάζει με στοργικό, απάνεμο κοιμητήρι...
Πιστεύω ότι γνωρίζετε το "ψυχικό σμπαράλιασμα τους" και τις αυτοκτονίες που ακολουθούν...

Συνεχίζετε όμως με το ακόλουθο:

"...Και κάτι άλλο:
Αν θέλεις να αλλάξεις το κόσμο γύρω σου και να τον κάνεις της αρεσκείας σου,
πρέπει πρώτα να αλλάξεις εσύ και να τον αποδεχτείς όπως είναι.

Εμείς οι γεροντότεροι πρέπει να δίνουμε συμβουλές σε σας τους νεώτερους... Λ. "

...να κάνω, εγώ, τον κόσμο της ... αρεσκείας μου!!!!!!!!!!!! Μα ΔΕΝ μιλάμε για μένα!!!!

Ο ποιητής, μπορεί να μπει στιγμιαία στον χαρακτήρα που παρουσιάζει, αφήνοντας "πόρτες και παράθυρα ανοιχτά" για να επικοινωνήσει με τον αναγνώστη...

...και
είστε πολύ λεβέντης,
ό,τι ...συμβουλές κι αν προσφέρετε!

Καλή Σαρακοστή,

Με εκτίμηση και σεβασμό,
Υιώτα Στρατή

ΥΓ.
Μπορώ να μεταφέρω αυτή σας την άποψη στην ιστοσελίδα μου "αστοριανή" ;
Εκεί ανήκει, μαζί με την δική μου άποψη.
Ευχαριστώ.


YΓ.:

Ο κ. Λ. ευγενικά και φιλικά, είπε "ΟΧΙ",
μα πιστεύω οτι ΕΔΩ ανήκει.!