17 Ιουλ 2009

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ... ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΡΟΣΙΕΣ

Ένας μικρός ηλίανθος άνθισε για μένα, μεσοστρατίς του καλοκαιριού.
Μια κρυφή διαίσθηση με κρατούσε σε υπερένταση από την Άνοιξη...
Τον Μάη, έστειλα το κείμενο στο Μπουένος Άϋρες, Αργετινή, κι έμεινα με το να περιμένω... (Φαίνεται πως "κακόμαθα στην επιτυχία", παρόλο που ξέρω συνήθως ότι η συμμετοχή είναι μεγάλη κι οι πιθανότητες διάκρισης ελάχιστες... αφού μάλιστα είχε αθλοθετηθεί βραβείο από το Υπουργείο Εξωτερικών, την Ελληνική Πρεσβεία, και το Λογοτεχνικό Σύλλογο "Νόστος", σύνολον 1.000.00 Ευρ(ά)ώ, ... και ποιος δεν θα το ήθελε!)
Όμως, σ' αυτό το θέμα : "Ο Μέγας Αλέξανδρος, Παρελθόν, Παρόν, και Μέλλον" (σε διήγημα ή σε ποίηση) ήταν μία από τις εργασίες που μου πήρε πάρα πολύ έρευνα. Άλλο το να γράφεις μία διατριβή ή ένα ποίημα, κι άλλο να παρου-σιάζεις σαν διήγημα ένα θέμα ιστορικό και ταυτόχρονα καυτό, κι όπου ΔΕΝ πρέπει να ξεπεράσεις τις 10 σελίδες!
"-Να είμαι -τουλάχιστον- μέσα στους εξι πρώτους, ευχόμουν..."
Σήμερα, λοιπόν, το συζητούσα με την μικρή εγγονή μου, και οποία η απάντηση:
"-Καλά να πάθεις, γιαγιά.. αφού δεν έκανες προσευχή για να βγεις πρώτη!
Έτσι δεν μας λες κι εμάς!"
Σε μια διεθνή συμμετοχή με πάνω από 200 έργα, (στην Ελληνική ή και στην Ισπανική,) από την Ελλάδα, Αργετινή, Κολομβία, Χιλή, Ουρουγουάη, Κύπρο, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Αμερική, Μεξικό και Ισπανία,...
με την πρόθεση να βάλουν τα 10 πρώτα σε τιμητική Ανθολογία...
Καλός κι ο Έπαινος!
(τώρα, αν κάποιος ...ξαναπεί ότι "..κάποιος άλλος θα έπρεπε να το ...αναγγείλει..."
Φίλες και Φίλοι μου, δεν μπορώ να βάζω "άλλους" ιδίως τώρα με τέτοια ζέστη!!!
Καλές δροσιές, λοιπόν,
Με όλη μου την αγάπη,
Υιώτα



2 σχόλια:

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Αχ, ρε Γιώτα, πόσο μεγάλο ταλέντο είσαι!
Μπράβο ρε κορίτσι μου!
Είμαι πολύ υπερήφανη που σε έχω γνωρίσει!
Λίγο τόχεις έναν έπαινο σε τέτοιον διαγωνισμό; Μην τρελαθούμε κιόλας!
Θερμά Συγχαρητήρια και γι' αυτό!
Πιστεύω πως η Ελλάδα θα έπρεπε να σε αναθέσει εκπρόσωπο σε όλους τους διαγωνισμούς του κόσμου, για να μας βγάλεις ασπροπρόσωπους!
Να σε χαιρόμαστε όλοι, Γιώτα μου και πρώτα απ' όλα η οικογένειά σου!
Μετά εμείς οι φίλοι σου, που όπως και να το κάνεις, ζηλεύουμε (με την καλή ένοια) και τα ταλέντα σου, όσο και για την δόξα σου!
Αξίζεις όμως!
Χαλάλι σου!
Να είσαι γερή και να γράφεις! Πάντα τέτοια!
Φιλάκια από Βόλο!

Αστοριανή είπε...

Αγαπημένη Κατερίνα,
Όλα αυτά γίνονται διότι μου λείπει η Ελλάδα.
Είναι ο μόνος τρόπος να επικοινωνώ στην γλώσσα μας με ανθρώπους που συναντιώμαστε στο ίδιο επίπεδο...
Είναι ο τρόπος που νομίζω ότι καλύπτω το κενό που θ' αφήσουν οι εγγονές μου... Όσο κι αν τους μιλώ στην ελληνική... εκείνες απαντούν στην αγγλική...
και γραφω-γραφω... εκεινα που δεν θα γραψουν εκεινες, στην γλώσσα μου!
Δεν πειράζει... τώρα πια εχω μπει στο χορό και δεν απομενει παρά να χορεύω...
Ευχαριστώ, όμως που άνοιξες και τούτη τη γωνιά, να τα λέμε, όταν μπορούμε...
Με την αγαπη μου,
Υιώτα,
ΝΥ